دیدن و دانش
دانش با مشاهده و دیدن آغاز می گردد. مشاهده عبارت است از پی بردن، دریافتن و آگهی یافتن از چیزها و رویدادها و پیوند میان آنها با دستیاری حواس (دریابنده های درست و راست) و به یاری ابزارهایی که بر دامنه و ژرف نگری، باریک بینی، نازک اندیشی و سنجش حواس می افزایند. مشاهده نخستین پله و فرودآمدنگاه پژوهش و دانایی است و تنها چیزهای مشاهده شدنی می توانند وارد قلمرو دانش شوند. دانش با چیزهایی که مشاهده شدنی نیستند، یعنی به گونه ای راست یا ناراست گیرنده ها و دریابنده های ما را متاثر نمی کنند کاری ندارد. بنابراین سخن، و بر خلاف انگاره ی نادرست مرسوم؛ که تنها شناختِ از راه دیدن را مشاهده می پندارند، آنچه از راه هر یک از حواس دریافت گردد گونه ای مشاهده است. شنیدن بانگ و آوا، چشیدن خوراک و نوشاک، بوییدن گل و بازشناختن زبری و نرمی، سردی و گرمی چیزها نیز همان مشاهده است.
