دکتر غلامحسین صدیقی

 

من به شخصه به دکتر غلامحسین صدیقی خیلی ارادت دارم چون فردی بوده دارای وجدان و روحیه علمی و یک پوزیتیویست به تمام معنا. از ایشان  نقل می کنند که  می گفته:

 «من در جوانی دو چیز را طلاق گفته ام، یکی دین را و یکی فلسفه را.»

و همین عبارت نشانگر روش علمی و رویکرد ایشان است. 

همچنین تز دکتری او  درباره جنبش های دینی در ایران در نخستین سده های تاریخ اسلامی نوشته ای بسیار مهم است و در زمینه خود کم نظیر.  دکتر جواد طباطبایی  از او نقل می کرد که وی به جای واژه ی «جامعه شناسی» واژه ی «اجتماعیات» را بکار می برده است و این نکته سنجی و ظرافت این مرد دانشمند را می رساند.

اما با تمام این توضیحات، از ایشان نقل شده که در روزهای بحرانی و آشوب زده حکومت شاه جمله ای بیان کرده که من خیلی موافق با آن نیستم. آن جمله این است:

 

«ملت ایران می داند چه چیز را نمی خواهد، اما نمی داند چه چیز را می خواهد.»

 

 

 

 

هگل

 

تو بهتر از زمانت نخواهی بود، ولی به بهترین وجه معرف زمانت خواهی بود

 

(هگل، دست نوشته های ینا)